Parafia Rzymskokatolicka pw. Świętego Brata Alberta w Przemyślu

Noc paschalną rozjaśnia zmartwychwstały Chrystus. Jest to naprawdę Wielka Noc, bo w niej oceniamy w sposób sakramentalny mocą Ducha Świętego to najważniejsze wydarzenie w dziejach świata i ludzkości, jakim było przejście (pascha) ze śmierci do nowego życia przez zmartwychwstanie. Ta tajemnica zbawcza w liturgii tej nocy stanie się dla nas teraźniejszością. Uobecnią nam ją przede wszystkim dwa sakramenty paschalne: Chrzest i Eucharystia. Oba te sakramenty są dlatego ośrodkiem dzisiejszej liturgii. Cała dynamika nocy paschalnej koncentruje się wokół nowego życia w Chrystusie, dlatego też cała jej liturgia pełna jest symboli życia: światło – słowo –woda i uczta. Znaki te stanowią również główną treść kolejnych części liturgii wigilii paschalnej.

W skupieniu i ciszy gromadzimy się w Wielki Piątek na sprawowaniu pamiątki męki i
śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza przede wszystkim do rozważenia
biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia Krzyża świętego. Podkreśla jednak bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenie przez mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętamy, iż była ona dla Niego klęską i przegraną, nie była też niespodzianką, bo nieraz zapowiadał ją swoim uczniom. Śmierć Chrystusa była zwycięstwem i została opromieniona blaskiem zmartwychwstania.
Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce
zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta
modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła
Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia św. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego zmartwychwstania, a tym samym naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostaje uroczyście przeniesione do adoracji do tzw. Grobu Pańskiego.

Panie Jezu, w tym dniu poświęconym Twojej Męce wznosimy nasze głosy do Ciebie ufni, że nas wysłuchasz. Błogosławimy Ciebie, bo Ty jesteś dla nas źródłem życia, bierzesz na siebie nasze cierpienia, swoim świętym krzyżem odkupiłeś świat. Wierzymy, że przez Twoje rany zostaliśmy uzdrowieni, że nie zostawiasz nas samych w godzinie próby, że Twoja Ewangelia jest prawdziwą mądrością. Rozpoznajemy Twoje umęczone ciało w wielu naszych braciach i siostrach, przemoc, której doznajesz w tym, kto jest prześladowany, Twoje opuszczenie w męce tego, kto zostaje zabity. Ty, który zechciałeś żyć w rodzinie, spójrz życzliwie na nasze rodziny: wysłuchaj modlitw, usłysz jęki, błogosław postanowienia, towarzysz w drodze, podtrzymuj w niepewności ,pocieszaj zranione uczucia, wlej odwagę, by kochać, udziel łaski przebaczenia, uczyń je otwartymi na potrzeby innych. Panie Jezu, Ty, który jesteś Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, spraw, abyśmy nie dali się pozbawić nadziei na nowe człowieczeństwo ,na nowe niebo i nową ziemię, gdzie otrzesz wszelką łzę z naszych oczu i nie będzie już więcej jęków ani strapień, bo dawne rzeczy przeminęły i będziemy jedną wielką rodziną w Twoim domu miłości i pokoju. Amen

Dobiegł końca tegoroczny okres przygotowań do Wielkanocy. Przez cały ten czas Kościół przypominał nam, że jest to okres szczególnej łaski. Została nam bowiem dana szansa, byśmy powrócili do źródła naszej wiary, byśmy się oczyścili. Przez ten czas kierowano do nas intensywnie Słowo Boże: w rekolekcjach, w kazaniach, rozważaniach pasyjnych czy też w specjalnych nabożeństwach. I oto dzisiaj rozpoczyna się nowy etap; wchodzimy już w samo centrum tajemnicy naszej wiary: Tajemnice Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, czyli w tzw. Triduum Paschalne. Dziś uczestniczyliśmy w liturgii Wielkiego Czwartku. Miejmy świadomość, że jest to godzina Jezusa. Dla tej godziny, Chrystus przyszedł na świat, w tej godzinie wypełniła się do końca misja powierzona Mu przez Ojca. Jest to godzina, w której Jezus został wydany w ręce grzeszników. Biorąc pełny udział w Mszy św. Wieczerzy Pańskiej, najściślej jednoczymy się z naszym Zbawicielem, by potem wiernie towarzyszyć Mu w drodze do Ogrójca, przeżywać z Nim trwogę i krwawy pot, następnie – zdradę ucznia, niesprawiedliwy sąd odrzucenia i słabość Piotra. Niech wszystkie śpiewy i słowa przez nas wypowiadane, wyrażają naszą wewnętrzną postawę, niech przygotowują nas na spotkanie z Bogiem.