LIST PASTERSKI

Metropolity Przemyskiego z okazji rozpoczęcia roku szkolnego 2022/2023

Katechizujemy z rodziną i w rodzinie
I. ŚWIĘCI PRZEZ SWOJĄ POKORĘ UCZĄ PRAWDZIWEJ MĄDROŚCI
W ostatnią niedzielę tegorocznych wakacji, Pan Bóg w swoim słowie poucza
nas o potrzebie pokory, która zapewnić może człowiekowi znalezienie łaski u Pana.
Szczególnym przejawem tej łaski jest dar mądrości, która jest nie tyle zasobem
wiedzy, co przede wszystkim umiejętnością dobrego, sprawiedliwego życia.
Prawdziwą mądrość zdobyli przede wszystkim ludzie święci, dzięki temu, że swoje
decyzje i czyny opierali na Ewangelii, nią się kierując i motywując. Z tego względu
warto wsłuchiwać się w ich nauki i studiować przykłady ich życia.
Ćwierć wieku temu, św. Jan Paweł II, podczas homilii wygłoszonej w Krośnie,
mówił do nas, że podkarpacka ziemia jest przesiąknięta i nabrzmiała świętością nie
tylko św. Jana z Dukli, ale także wielu innych świętych. Jesteście spadkobiercami
tego uświęcenia przypomniał nam papież, zachęcając jednocześnie, abyśmy krocząc
po tej ziemi, naśladowali owych nauczycieli życiowej mądrości. Wydała bowiem ta
ziemia wielu autentycznych świadków Chrystusa, ludzi, którzy w pełni zawierzyli
Panu Bogu i poświęcili swoje życie dla głoszenia Ewangelii. Idźcie ich śladami!
Wpatrujcie się w ich życie! Naśladujcie ich czyny!.
W aklamacji poprzedzającej odczytanie Ewangelii usłyszeliśmy znane nam
dobrze słowa Pana Jezusa: Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo
jestem cichy i pokornego serca. Święci i błogosławieni właśnie od Jezusa uczyli się
życia. Trwajmy i my wytrwale w szkole Chrystusa. Uczmy się od Niego kształtować
nasze serce, życie małżeńskie i rodzinne, charakter i naszą codzienność.
II. WYRUSZYĆ W DROGĘ MIŁOŚCI RODZINNEJ
Zakończony w czerwcu Rok Rodziny dał wiele okazji do dowartościowania jej
roli w ewangelizacyjnej misji Kościoła. Rodzina jest przecież Kościołem domowym,
podstawową komórką żywego Kościoła. Dziękuję za wszelkie inicjatywy
duszpasterskie, podejmowane w ostatnim czasie dla umocnienia tej cząstki Kościoła.
Dziękuję duszpasterzom, osobom konsekrowanym i świeckim liderom za
ewangelizacyjny trud podejmowany podczas pielgrzymek, ale także podczas licznych
turnusów rekolekcji formacyjnych różnych ruchów i stowarzyszeń. Słowa uznania
kieruję w stronę rodzin, szczególnie tych, którzy w ramach Ruchu Światło-Życie
odbywali swe formacyjne rekolekcje wakacyjne. Wspólnie przeżyty wakacyjny
odpoczynek to nie tylko szczególna okazja do pogłębiania osobowych relacji z
Bogiem, ale także sposobność do przekazywania wiary swoim dzieciom. Dziecko,
które widzi rodziców pobożnie klękających, idących do kościoła, czy czyniących z
wiarą znak krzyża, doświadcza pierwszych religijnych przeżyć, które często
pozostawiają trwały ślad na całe życie. Rodzice, którzy własnym przykładem potrafią
przybliżać swoim dzieciom piękno duchowych sylwetek świętych, są najlepszymi
nauczycielami sztuki dobrego życia, także religijnego.

2

Drodzy Rodzice! To prawda, że zatroskani o dobro swoich synów i córek,
jesteście wezwani, by pełni poświęcenia zająć ostatnie miejsce, rezygnując
niejednokrotnie z kariery, bogactwa, beztroskiego życia, a także – jakże często – ze
zwykłego odpoczynku. Nie zapominajcie jednak, że bardziej niż na dobrobyt
materialny, Wasze dzieci czekają na wspólnie spędzony czas, na rozmowy, na
przykłady mężnego pokonywania przeciwności życiowych. Słowa z Ewangelii:
Każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony, niech
staną się zachętą do rewizji postaw i wytrwałości w ofiarnej służbie Kościołowi
obecnemu w Waszych rodzinach. Bądźcie pewni, że jeżeli młodzież będzie widziała
rodziców zatroskanych o sędziwych dziadków, osoby chore i potrzebujące pomocy,
wtedy sama zapragnie żyć w takim duchu i będzie szanować każdego napotkanego
człowieka, także tego, który jest dotknięty wojną i szuka w naszej Ojczyźnie pomocy.
Taka postawa wielu polskich rodzin jest konkretnym potwierdzeniem słów, które na
zakończenie Roku Rodziny skierował papież Franciszek: Zachęcam was, abyście
zdecydowanie wyruszyli drogą miłości rodzinnej, dzieląc ze wszystkimi członkami
rodziny radość płynącą z tego powołania. Niech miłość, której doświadczacie między
wami, zawsze będzie otwarta i wychodząca ku innym.
III. RODZICE NAJLEPSZYMI KATECHETAMI DLA SWOICH DZIECI
W przededniu rozpoczęcia nowego roku szkolnego warto przypomnieć sobie, że
rodzice chrześcijańscy są pierwszymi i niezastąpionymi katechetami swoich dzieci, do
czego uzdalnia ich sakrament małżeństwa. Rodzina nieustannie pozostaje pierwszym
i podstawowym środowiskiem wychowawczym, w którym m.in. kształtują się
postawy społeczne. Doświadczenia dobrej rodziny, a co się z tym wiąże,
odpowiedzialnych, twórczych i gotowych do poświęceń więzi małżeńsko-
rodzinnych, tworzą solidny fundament pięknego człowieczeństwa. To przede
wszystkim rodzice, przy pomocy słowa i przykładu, powinni być dla dzieci
pierwszymi zwiastunami wiary.
Drodzy Rodzice! Nie zrzucajcie odpowiedzialności za wychowanie, edukację
i katechizację Waszych dzieci na parafię, szkołę lub media! Trzeba nam dzisiaj –
może bardziej niż kiedykolwiek – odnawiać religijną wrażliwość, czytelnie
świadczyć wobec naszych dzieci i młodzieży o przynależności do Kościoła, a także
uczyć ich odpowiedzialności za jego piękno. Jako dorośli, pogłębiajcie osobistą wiarę
i nie ulegajcie pokusie sprowadzania chrześcijaństwa tylko do „świątecznych
tradycji”.
Niech na nowo zagości w waszych domach wspólna modlitwa, czytanie Pisma
Świętego oraz dobrych książek i prasy religijnej. Uczcie wasze dzieci korzystania
z mediów katolickich, proponujcie wartościowe filmy o tematyce religijnej,
podejmujcie rozmowy na tematy wiary, Boga i Kościoła. Razem z dziećmi
uczestniczcie w każdą niedzielę we Mszy św., modlitwie różańcowej w październiku,
roratach czy nabożeństwach wielkopostnych. Z dziećmi podejmujcie post i
wyrzeczenia oraz wspólnie przystępujcie do spowiedzi.
Módlcie się za swoje dzieci i ze swoimi dziećmi. Sami dbajcie pilnie o rozwój
swojego życia duchowego i poznawajcie sumiennie prawdy wiary, aby nimi żyć i

3

przekazywać je swoim dzieciom. Nie wstydźcie się symboli religijnych w waszych
domach, dbajcie, by dzieci nosiły medalik. Pomóżcie dzieciom zaangażować się we
wspólnoty ministrantów, scholii i innych wspólnot religijnych. Mówcie dzieciom
otwarcie, jak trzeba żyć oraz dawajcie im dobry przykład. Brońcie dzieci przed
zgorszeniem, zawsze grzech nazywajcie grzechem i przestrzegajcie przed jego
skutkami. Uświadamiajcie dzieci i młodzież, że Kościół jest naszym wspólnym
domem, o którego piękno mamy się troszczyć.
Przygotowujemy się w Archidiecezji Przemyskiej do wielkiego wydarzenia
wiary, jakim będzie peregrynacja obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Będziemy w wierze wpatrywać się w Serce Boga, aby je lepiej poznawać, bardziej
miłować i gorliwiej naśladować. Zaangażujmy się w odkrywanie tajemnic Bożego
Serca i pomóżmy innym zachwycić się Bożą miłością do człowieka.
IV. MIEĆ ODWAGĘ MĄDRZE WYCHOWYWAĆ
Serce rozumnego rozważa przypowieść, a ucho słuchacza – to pragnienie
mędrca – czytamy w Mądrości Syracha. Rozpoczynając rok szkolny i katechetyczny,
życzę katechetom, nauczycielom i rodzicom twórczej współpracy dla dobra młodego
pokolenia, a co za tym idzie, Kościoła świętego. Niech nie zabraknie Wam światła
Ducha Świętego w szlachetnym trudzie kształtowania nie tylko umysłów, ale nade
wszystko serc i dusz dzieci i młodzieży. Miejcie odwagę wymagać od siebie i od
tych, do których Opatrzność Boża Was posyła. Polecam Was wstawiennictwu
błogosławionego Bronisława Markiewicza, wychowawcy o wrażliwym sercu,
zatroskanego o dobro swoich podopiecznych, a także św. Andrzeja Boboli, szczerze
zatroskanego o jedność i świętość Kościoła. Uczniom życzę wiele zapału i
wytrwałości w zdobywaniu wiedzy oraz w kształtowaniu dojrzałych postaw. Módlmy
się za siebie nawzajem, aby nie brakowało nam pokory wobec Boga Stwórcy i wobec
drugiego człowieka.
Maryjo, Królowo rodzin, módl się za nami!

Z serca wszystkim błogosławię
abp Adam Szal
Metropolita Przemyski